Breytingar og sveigjanleikapraktík er eitthvað sem hefur verið ansi stór þáttur í mínu lífi undanfarna mánuði og jafnvel ár! Enn á ný er ég að breyta... pakkaði saman öllu mínu hafurtaski og setti í geymslu enda flyt ég í annað hús litlu frá því gamla þegar ég kem út á ný eftir frí. Ég er svo hamingjusöm í skólanum og í Englandi að mér finnst hálfgerð synd að vera að taka frí svona rétt nýbyrjuð!
Það eru miklar hræringar í mannspekiheimunum í Bretlandi (sem og líklega annars staðar) með annað hvort lokunum eða miklum breytingum á rekstri stofnana og skóla. Síðastliðinn laugardag var lokahátíð n.k. haldin við Emerson College í Forest Row. Skólanum, í þeirri mynd er ég og fjölmargir aðrir Íslendingar þekkja hann, hefur verið lokað og nú er að sjá hvað kemur upp úr öskunni. Um leið og fólk tengt skólanum (þ.á.m. ég sjálf) er vongott og bjartsýnt um framhaldið eru uppi miklar og stórar spurningar og áhyggjur um framhaldið. Stundum er nauðsynlegt fyrir gamlar, fúnar og þungar byrðar að leysast upp og endurnýjast til að nýtt og ferskt brum sjái ljósið. Það er hins vegar spurning um hver og hvernig er unnið úr byrðunum - við því er beðið svara!Athöfnin á laugardaginn var falleg, einlæg og einföld - tár trega en jafnframt þakklætis láku niður marga kinnina en það var greinilegt og skýrt að Emerson College hefur snert marga strengi sem svo liggja um víða veröld. Fjölmargir er tóku til máls höfðu í hávegum orðin sem ég nota oft til að útskýra hvernig mér leið þegar ég kom á Emerson; 'It was like finally coming home'. Tíminn á Emerson var mér afar dýrmætur og hefur í raun markað mjög hvaða leið ég hef valið að feta þaðan (og jafnvel þangað!) - ég þakka fyrir mig og sendi hlýju og ást í garð skólans sem án efa hefur ræktað upp margan góðan heimsstrenginn!
Eins og svo oft áður er nú lagt að veði; Traust og jákvæðni, vilji til að skapa og rækta. Verði þinn vilji!
No comments:
Post a Comment